Σιλικόνες, οργανικά υβρίδια σιλικόνης και σιλάνια

Οι σιλικόνες είναι συνθετικά πολυμερή που αποτελούνται από πυρίτιο και οξυγόνο, σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία που συνήθως είναι ο άνθρακας και το υδρογόνο. Πρόκειται για ένα ευέλικτο υλικό που είναι γνωστό για την εξαιρετική του σταθερότητα στη θερμοκρασία και την οξείδωση, την υψηλή αντοχή του στις φυσικές διαδικασίες γήρανσης και τη χημική του αδράνεια. 

Τα υλικά με βάση το πυρίτιο διατίθενται σε διάφορες μορφές -αέρια, υγρά, κόμμεα και στερεά- με ιδιότητες που διαφοροποιούνται σημαντικά από τις προσφορές με βάση τα οργανικά υλικά. Τα σιλάνια και οι σιλικόνες μπορούν εύκολα να διαμορφωθούν σε σκληρυνόμενες συνθέσεις με μοναδικές ιδιότητες και οφέλη απόδοσης, και μπορούν να τροποποιηθούν με οργανική λειτουργικότητα για να προσαρμόσουν χαρακτηριστικά που προέρχονται από συνδυασμούς ανόργανου και οργανικού χαρακτήρα που επιτρέπουν ένα ευρύ φάσμα σημαντικών εφαρμογών.

Αυτό που κάνει τα σιλάνια και τις σιλικόνες να διαφέρουν είναι το άτομο του πυριτίου που υπάρχει άφθονο στον φλοιό της γης ως άμμος, γνωστή και ως χαλαζίας. Το άτομο πυριτίου σε αυτά τα υλικά συνδέεται συνήθως με έναν συνδυασμό ατόμων οξυγόνου και ενός απλού οργανικού συστατικού που προέρχεται κυρίως από τη μεθανόλη. Η αύξηση της περιεκτικότητας πυριτίου-οξυγόνου καθιστά τα υλικά αυτά πιο "γυάλινα", συμβάλλοντας στην υψηλή θερμική σταθερότητα, την ανθεκτικότητα και τη "στερεή" μορφή τους.

Ενώ η αύξηση της περιεκτικότητας σε πυρίτιο-οργάνιο τα καθιστά πιο "οργανικά", συμβάλλοντας στα μοναδικά χαρακτηριστικά της επιφάνειάς τους, στην απώθηση του νερού και στη "ρευστή" μορφή τους. Οι ιδιότητες και οι μορφές της σιλικόνης καθορίζονται από την ισορροπία αυτών των συνεισφορών. Η προσάρτηση πιο σύνθετων οργανικών ομάδων σε αυτές τις βασικές δομές επιτρέπει "υβρίδια σιλικόνης-οργανικής", παρέχοντας ένα εξαιρετικό φάσμα ιδιοτήτων και κοινωνικών οφελών.

Δεν συνιστούμε τη χρήση των προϊόντων μας πέραν της ωφέλιμης διάρκειας ζωής τους.

~ -120C, αλλά γενικά θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε ένα εύρος από -45°C έως +150°C. Στις περισσότερες σιλικόνες παρατηρείται κρυστάλλωση στους -45°C και κάτω, η οποία μεταβάλλει τη μηχανική/οπτική απόδοση του προϊόντος.

Το πολυδιμεθυλοσιλοξάνιο δεν απορροφά σχεδόν καθόλου από το υπεριώδες φως υψηλότερης ενέργειας κάτω από τα 310 nm περίπου, και όχι αρκετά ώστε να προκαλέσει τη διάσπαση των δεσμών Si-O.